Ryszard Lech, jak wielu innych uczniów uczęszczających do szkół w okresie międzywojennym, na całe życie pozostał pod wpływem romantyzmu. A więc, kiedy zaproszono go do wzięcia udziału w plenerze malarskim na Krymie, chętnie podążył śladami Adama Mickiewicza. Wtedy właśnie powstały Obrazy Krymskie, w dużej mierze związanymi z Sonetami Krymskimi Adama Mickiewicza (szczególnie z Sonetem XVII i XVIII).
Adam Mickiewicz „Sonety Krymskie”
Sonet XVII; Ruiny zamku w Bałakławie.
Te zamki połamane w zwaliska bez ładu,
Zdobiły cię i strzegły, o niewdzięczny Krymie!
Dzisiaj sterczą na górach, jak czaszki olbrzymie;
W nich gad mieszka, lub człowiek podlejszy od gadu.
Szczeblujmy na wieżyce, szukam herbów śladu;
Jest i napis: tu może bohatera imię,
Co było wojsk postrachem, w zapomnieniu drzemie,Obwinione jak robak liściem winogradu.
Tu Grek dłutował w murach ateńskie ozdoby,
Stąd Italczyk Mongołom narzucał żelaza,
I mekkański przybylec nucił pieśń namaza.
Dziś sępy czarnem skrzydłem oblatują groby,
Jak w mieście, które całkiem wybije zaraza,
Wiecznie z baszt powiewają chorągwie żałoby.
Brama Główna do Zamku w Sudaku (Krym)
Adam Mickiewicz „Sonety Krymskie” Sonet XVIII; Ajudah.
Lubię pogląda wsparty na Judahu skale,
Jak spienione bałwany, to w czarne szeregi
Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi.
W milionowych tęczach kołują wspaniale.
Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale,
Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi,
Zdobędą ląd w tryumfie, i napowrót zbiegi,
Miecą za sobą muszle, perły i korale.
Podobnie na twe serce, o poeto młody!
Namiętność często groźne wzburza niepogody;
Lecz gdy podniesiesz bardon, ona bez twej szkody
Ucieka w zapomnienia pogrążyć się toni,
I nieśmiertelne pieśni za sobą uroni,
Z których wieki uplotą ozdobę twych skroni.
Góra Aju – Dag czyli Niedżwiedzia Łapa (Krym)